Evy: een prematuur wonder
Bij Allerzorg komen er jaarlijks veel kinderen in zorg, elk kind heeft een bijzonder verhaal en onze kinderverpleegkundigen kunnen zich alle kinderen waaraan ze zorg hebben verleent herinneren.
Zo ook Evy, een meisje die als dysmatuur met 25 weken geboren is, omdat haar moeder Lianne het HELLP Syndroom had. Evy heeft daarna een lange tijd in het ziekenhuis gelegen met verschillende complicaties, zo kreeg zij een klaplong en twee keer een hersenbloeding. Na 20 dagen mocht Evy van de beademing af en er kon er gedacht worden aan naar huis gaan. Maar zo mooi als dat klinkt, zo was dat in werkelijkheid niet. Evy mocht na 5 maanden naar huis, maar de artsen wisten niet zeker of zij haar eerste verjaardag zou vieren.
Zorg thuis vanuit Allerzorg
Doordat Evy ook thuis aan het zuurstof lag, kwam Evy met haar ouders in zorg bij Allerzorg. Haar moeder Lianne vertelt daarover: “Het fijne aan Allerzorg vond ik dat er echt gespecialiseerde kinderverpleegkundigen bij je thuis komen. Het voelde bij Allerzorg als een warm bad en het gaf ons een vertrouwd gevoel. We hadden een vast team van drie kinderverpleegkundigen die elkaar afwisselden, allemaal erg behulpzaam en ze dachten echt met ons mee. Het grootste gedeelte van de week hadden we zelf de zorg voor Evy, door tips van de kinderverpleegkundigen werden wij steeds beter zelfredzaam op de dagen dat we het zelf moesten doen. Nog steeds heb ik contact met de kinderverpleegkundigen en stuur ik af en toe een foto van Evy door.”
We hadden iets te vieren
Evy blijft elke twee weken onder controle in het ziekenhuis, nadat ze naar huis mocht. Dit is nodig, omdat elke twee weken haar bloedgas gecontroleerd moet worden. Na een tijdje merkte de artsen dat haar bloedgas omlaag was gegaan, een wonder! Lianne: “We hebben dat moment gevierd met taart, we konden het niet geloven. Zelfs de artsen hebben het nog een keer extra gecontroleerd of het wel echt goed was gegaan. Vanaf toen ging het eigenlijk steeds wat beter. Evy mocht van het zuurstof af en we mochten stoppen met sondevoeding. Hierdoor konden we ook de zorg bij Allerzorg afbouwen. Toch heeft zo’n intensieve periode veel indruk gemaakt. Joanna had dat goed in de gaten en stelde voor om ook een keer met iemand van begeleiding te praten. Zo kwam Judith vervolgens bij ons thuis. Het was fijn om bij haar te ventileren. Voor de buitenwereld is het soms lastig om te begrijpen wat een dergelijke situatie met je doet. Daarnaast is het fijn dat Judith ook bij andere gezinnen komt die hetzelfde meemaken en daarom de situatie begrijpt. Judith gaf ook veel tips, bijvoorbeeld toen Evy vast voedsel mocht gaan eten maar ook over speelgoed en ontwikkeling.”
Hoe is het nu?
“Evy is inmiddels drie jaar en heeft alle verwachtingen overtroffen. De longen blijven een zwakke plek en doordat ze het eerste jaar zo ziek is geweest loopt ze wat achter in haar ontwikkeling. We leven nog steeds met de dag en daarbij neemt Evy ons aan de hand, zoals ze dat eigenlijk al vanaf het begin gedaan heeft. Zolang zij de vrijheid heeft om zichzelf te ontwikkelen dan zijn wij de gelukkigste ouders op de wereld, “ vertelt Lianne.